ΝΙΚΟΛΕΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΑΚΗ

 ΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ

Σαράντα μέρες πέρασαν απο τον μισεμό σου

κι'ένα αναπάντητο ΄΄Γιατί'' στοιχειώνει τον χαμό σου ...

Τί ‘ταν αυτό που σ΄έσπρωξε στ΄απονενοημένο

διάβημα απόγνωσης σε νού στρεσαρισμένο ...

Να ξεχαστείς δεν πρόκειται  ποτές κι΄απο κανένα

που διάβασε τα μάτια σου τα παραπονεμένα

εις την στερνή εικόνα σου που έτυχε να ‘δούνε..

ειναι τα μάτια της ψυχής που στην καρδιά  μιλούνε..!

Κι΄όσοι νογούν κι΄αισθάνονται, έστω κι΄ένα ψιχάλι

κλίνουν το γόνυ νοερά  και σκύβουν το κεφάλι..

Γιάτρευσον μετά θάνατον Χριστέ μου την πληγή της

ανάπαυσον κι΄ελέησον κύριε την ψυχή της..!

[Νικολέτα Παπαδογιαννάκη μνημονεύγουμε και δεόμεθα ταπεινά υπερ αναπαύσεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών αυτής... Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις..]

Απέναντί σου στήθηκε όμως η εκκλησία

και τις γραφές εφάρμωσε κι’ έχασε την ουσία

Αντί συγχώρεσης ευχή  εις το αμάρτημά σου

χωλή και όξος στράγγισαν  πάνω στο σκήνωμά σου...

Ντροπή και απαξίωση σ’ αυτούς του Ιεράρχες

που θέλουν να το παίζουνε κ’ ανθρωποποιμενάρχες

Πράττοντες κατα το δοκούν κι΄ως τους βολεύγει ο λόγος

 ως τιμωροί κι’ εκφοβιστές που  κρίνουν αναλόγως.......

23-5-2024

Άνοιξες τσι φτερούγες σου κι΄ επέταξες κι’ εχάθεις

τσι κοινωνίας την ψευτιά και την βρωμιά ‘σιχάθεις.!

Και δεν εμπόριες να θωρείς

και να γροικάς ανθρώπους

που μεγαλώσανε χωρίς

αισθήματα και τρόπους.!!

Εγίνηκες σταυραετός κι’ έπαψες να φοβάσαι

όσους σε θέλαν άβουλο πλάσμα στον κόσμο νά ‘σαι.!

Τώρα πετάς στους ουρανούς

και χαίρεσαι τα ύψη

γιατί αρρωστημένος νούς

δεν φτάνει να σ’ αγγίξει.!!

Επέταξες αλάργωσες ψηλά σε μέρη ξένα

εκειά που δεν σιμώνουνε μυαλά διεστραμένα.!

Τον ήλιο να σου κρύψουνε

το φώς να σου στερήσουν

ούτε να σ’ ακουμπίσουνε

για να σε μαγαρίσουν..!! [ Γ.Δ ]

Σχόλια του τύπου, των μέσων ενημέρωσης .. των αναγνωστών και των απλών ανθρώπων στο άγγελμα του απενοημένου διαβηματός σου....

Με τον δικό του, συγκινητικό τρόπο, ο ομότιμος καθηγητής Ιατρικής, Χρήστος Λιονής, αποχαιρετά την 17χρονη Νικολέτα. Το νεαρό κορίτσι που βρήκε τραγικό θάνατο από τη γέφυρα του Αποσελέμη.

 Ο ίδιος βρίσκεται εκτός Κρήτης και αποχαιρέτησε την 17χρονη με μία ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.

 «Ένα γράμμα στη 17χρονη Νικολέτα»,Η είδηση ταξιδεύει γρήγορα, ίσως μόνο για να μουσκέψει το ηλιόλουστο πρωινό στο Βουκουρέστι.

Αγαπητή Νικολέτα,  Ήμουν μακριά για να σε αποχαιρετήσω, την ώρα που ήσουνα έτοιμη να ανθίσεις.

Βουτιά στο κενό, στην αβεβαιότητα που σου αφήσαμε για κληρονομιά.

Ήμουν μακριά, για να σε καταλάβω, να σε αισθανθώ, να δακρύσω μαζί σου, την ώρα που ετοιμαζόσουνα να πετάξεις.

Βουτιά στο κενό μιας κοινωνίας, που αρνείται να διαβάσει την ιστορία των μεγαλύτερων και τα όνειρα των νεότερων.

Ήμουν μακριά όταν έφευγες από κοντά μας, πνιγμένος στις ψηφιακές σελίδες μιας ατέλειωτης μοναξιάς.

Έφυγες χωρίς ευχή και κατευόδιο, μόνη και μας άφησες μετέωρους, χωρίς δεσμούς, έτοιμους για τη δική μας βουτιά, στον δικό μας κόσμο, πλημμυρισμένο από ενοχές, χωρίς συγχώρεση!

.........................................

ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Μωρέ, θέλει ο διάολος ν’ αγιάσει, μα δεν τον αφήνουνε οι μητροπωλητές.

Για τον Πέτρας και Χερρονήσου Γεράσιμο το λέω, που απαγόρευσε να μπει η σορός της 17χρονης κοπελιάς που «αυτοκτόνησε» στην εκκλησία, για να τελεσθεί η εξόδιος ακολουθία.

Και που, μάλιστα, δεν παρέλειψε να στείλει και ειδικό δραγάτη του, για να παρακολουθεί μη τυχόν και τολμήσει κανας «αμαρτωλός» και παραβεί την αποφασοδιαταγή του.

Μια κουβέντα μοναχά έχω να πω στον σεβρασμιότατο, γιατί δεν νομίζω να μπορεί να καταλάβει δύο μαζεμένες.

Η κουβέντα μου είναι τούτη:

Κανείς άνθρωπος δεν αυτοκτονεί.

Αυτοί που λέμε πως «αυτοκτόνησαν», δολοφονήθηκαν.

Δολοφονήθηκαν από τα μαρτύρια τους, που δεν άντεχαν άλλο, δολοφονήθηκαν από το βάρος του σταυρού τους, που δεν μπορούσαν άλλο να βαστάξουν και καταπλακώθηκαν, δολοφονήθηκαν από την κοινωνία που τους έδεσε στο λαιμό το χαράκι και τους πέταξε στη θάλασσα, δολοφονήθηκαν και από εκείνους που δεν νοιάστηκαν μήτε στιγμή για τα βάσανα που στραγγάλιζαν αυτούς τους ανθρώπους.

Αυτή είναι η κουβέντα που είχα να πω στον σεβρασμιότατο, αναλαμβάνοντας, βεβαίως, το ρίσκο να με χαρακτηρίσει όργανο του σατανά.

Και έχω και μια κουβέντα για όλους εμάς:

Με το να γίνει διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, τίποτα δεν θ’ αλλάξει.

Διαχωρισμός Θεού και μητροπωλητών πρέπει να γίνει, για να σωθεί ο Θεός.

............................

Ρενα γιατρακη

Ο Χριστιανισμός- θρησκεία που λογικά στηρίζεται στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού,  επάνω στην οποία ο ανώτερος κλήρος θεώρησε καλό να προσθέσει νόμους και κώδικες ιερατικών αποφάσεων οι οποίοι δεν έχουν καμία θέση στη Δημοκρατική δεοντολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Η ταπεινότητα του Θεανθρώπου , αλλοτριώθηκε με την εγωπάθεια των κληρικών. Χρυσοκέντητα άμφια, μεταξωτά πετραχείλια , Πατριαρχικές μίτρες με πετράδια πανάκριβα , σκεύη της Αγίας Τράπεζας διακοσμημένα με χρυσό και ασήμι. Μια εικόνα αλαζονείας και εγωπάθειας! Αυτή είναι η πραγματικότητα σε κάθε  Ναό όπου αντί να δοξάζουν και να υμνούν το Θεό, κοιτάζουν ποιός τους παίρνει βίντεο για να έχουν τα περισσότερα like στο fb και στο Instagram. Tι ντροπή!

Χθες στο Μοχό κηδεύτηκε ένα νέο κορίτσι 17 χρονών. Όλη η Κρήτη το θρήνισε !

 Ένας άγγελος που δεν άντεξε η ψυχούλα του την πίεση των εξετάσεων και άνοιξε τα φτερά του και πέταξε από μια γέφυρα για την αιωνιότητα, εκεί όπου το Φως της Γαλήνης κυριαρχεί. Η απόφαση του Μητροπολίτη αρνητική στο να διαβαστεί η νεκρώσιμος ακολουθία. Η οργή του κόσμου μεγάλη.

Πριν 2 χρόνια είχε αυτοκτονήσει ένας καθηγητής Πανεπιστημίου ο οποίος είχε ξεχωριστή θέση στους κόλπους της εκκλησίας. Αυτός κηδεύτηκε με σύσσωμη την Ανώτατη Ιεραρχία και τιμές όπως αρμόζουν σε διακεκριμένους ανθρώπους.

Εξαιρέσεις , αναλόγως των διακρίσεων. Ένα αγνό κοριτσάκι , θεωρήθηκε ασήμαντο για όλους αυτούς τους "λεκέδες " που αμαυρώνουν τη θρησκεία μας , κοινώς την μαγαρίζουν και περιμένουν να πηγαίνει ο κόσμος να εκκλησιάζεται μετά.

Διώχνουν τους Πιστούς και προκαλούν τη δημόσια κατακραυγή.

Να πάψουν επιτέλους οι Μεσαιωνικές αντιλήψεις κάποιων ρασοφόρων, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να πυροδοτούν μίσος και απέχθεια προς όλη την υφιστάμενη Ιεραρχία .

Μια προσευχή απ' όλους μας είναι αρκετή για να αναπαυτεί η ψυχούλα της!

Καλό ταξίδι στο Φως!

...........................

Συγκινεί με τα λόγια της

 Μια εκπαιδευτικός από το Ηράκλειο έγραψε λίγα λόγια για την 17χρονη Νικολέτα που έπεσε από τη γέφυρα της Σταλίδας. Η Νικολέτα ήταν μια χαρισματική μαθήτρια, γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον.

Η ξαφνική απώλεια της έχει συγκλονίσει την τοπική κοινωνία..

Συγκεκριμένα αναφέρει: «Το χαμόγελο σου μελαγχολικό;

Ντροπή σ' όσους σε πείραξαν!

Συγγνώμη που δεν καταλάβαμε τίποτα...

Στο Βατικανό θεοποιούν αγνές ψυχές εφήβων και εδώ...

Δεν χρειάζεσαι τη λειτουργία τους!

Ο Θεός σε πήρε αθίχτη μαζί Του

Το μήνυμα Του οι "αγαθοί" Του δεν το ένιωσαν?

Συγγνώμη που δεν σε βοηθήσαμε, αν μας το ζήτησες..

Αργά πια... φταίμε πολύ ...».

......................................

«Πλήρης θάνατος» είναι να αρνείσαι τα παιδιά σου...

Σαχίνης Γιώργος

Η δυσεξήγητη απόφαση του Μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου για τη 17χρονη Νικολέτα

Μας αρέσει που τον λάνσαραν επιτήδεια κι ως «νέο, μορφωμένο, κοντά στα νιάτα, με αντίληψη για τον σφυγμό της κοινωνίας» τον Γεράσιμο και τον έβρισκαν και πιο «κατάλληλο» για Δεσπότη Πέτρας και Χερρονήσου από τον άλλον τότε διεκδικητή, τον Τίτο.

 Ε, αφού έγιναν όσα έγιναν την εποχή της πανδημίας και το τι πρέσβευε τότε ο “ανοιχτόμυαλος” ιεράρχης, ήρθε και το περιστατικό του Μοχού να φανερώσει έναν πρωτοφανή “σκοταδισμό” κρυπτόμενο δήθεν τάχα μου πίσω από “ιερούς κανόνες” και άλλα εμπριμέ.

 Την ώρα που συγκλονισμένος ο Μοχός αποχαιρετούσε τη 17χρονη Νικολέτα, με την οικογένειά της, φίλους και συγγενείς να αποχαιρετούν με δάκρυα στα μάτια ένα κοριτσόπουλο σαν τα “κρύα τα νερά”, ο “ανοιχτόμυαλος” δεσπότης ως “σκοτεινός ρασοφόρος” τι έκανε;

 Την ίδια στιγμή υλοποιούσε την απόφασή του ως Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου, να μη διαβαστεί η αδικοχαμένη κοπέλα (!!!), προκαλώντας κοινωνική κατακραυγή. Η Εκκλησία, που όφειλε αυτές τις δύσκολες ώρες να σταθεί στο πλευρό της οικογένειας, να τη στηρίξει και να της δώσει κουράγιο, πολύ απλά της γύρισε την πλάτη και μαζί με αυτήν σε όλη την κοινωνία του Μοχού. Αν είναι πρόκληση; Αμ τι είναι, όταν εμφανίζεις την Εκκλησία που εκπροσωπείς ως “σκληρή, απηνή τιμωρό, χριστιανοταλιμπάν, άκαρδη και τιμωρητική”; Κι όχι μόνο αρνήθηκε την παρηγοριά της Εκκλησίας, λόγια αγάπης και συμπόνοιας για τον χαμό ενός κοριτσιού στην εφηβεία του, με προσωπική του απόφαση, αλλά πάνω στο “άκλαυτο” εκκλησιαστικά κορμί του έβγαλε όλο το άτεγκτο μιας Εκκλησίας σκοταδισμού και απονιάς, διακρίσεων και απανθρωπιάς.

 Ακόμη χειρότερα, έστειλε κι έναν “ειδικό απεσταλμένο”, για να διαπιστώσει ότι η εντολή που έδωσε θα εκτελεστεί κατά γράμμα, μην ξεφύγει ο παπάς του Μοχού και “μαγαρίσει” τις προσταγές του. Όλα αυτά, στο νησί που οι παπάδες και κάμποσοι ιεράρχες όχι μόνο ευλογούσαν το ανυπότακτο πνεύμα των πιστών του, αλλά και δε δίσταζαν να τα βάλουν ακόμη και με τις “μουχλιασμένες κεφαλές” της Εκκλησίας.

 Ποιος ξεχνά τον σπουδαίο ιερέα, τον παπά Σταύρο Καρπαθιωτάκη, ο οποίος τόλμησε να κηδέψει τον Νίκο Καζαντζάκη κόντρα στις επιταγές της τότε ηγεσίας της Εκκλησίας τον Νοέμβριο του 1957; Ήταν ο ιερέας που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη. Ήταν ο ιερέας που έφυγε κρυφά από το στρατόπεδο που υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας και, παρά την αντίθετη ενημέρωση και απαγόρευση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας στις 5 Νοεμβρίου του 1957, έψαλε τη νεκρώσιμη ακολουθία. Γιατί; Το αποκάλυψε 15 χρόνια αργότερα: «Ήμουν παπάς. Δεν άντεχα να πάρω στον λαιμό μου τέτοιο άδικο.

 Δεν μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ’ έναν βαφτισμένο χριστιανό, που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο ή εγκληματικό». Απλά, αυτοί είναι οι κανονικοί παπάδες μας... Κι ακόμη ποιος ξεχνά αυτό;

 «Σήμερα η Ελλάς κηδεύει με δημόσιον δαπάνη ποιον (;), τον υβριστή της Εκκλησίας μας (σ.σ. τον Καζαντζάκη έτσι τον αποκαλούσαν). Φρίκη, ούτε ο υπόνομος των Αθηνών δε θα ανέδιδε τέτοια δυσωδία. Έφτασε η Δευτέρα Παρουσία! Το θλιβερότερο: ο Μητροπολίτης Ευγένιος, παρόλο που ειδοποιήθηκε αυστηρά από την Ιεραρχία, άφησε τον βλάστημο να μπει μέσα σε χριστιανική εκκλησία και παρέστη στην κηδεία του! Εύγε Άγιε της Κρήτης Μητροπολίτη Ευγένιε! Η Εκκλησία της Κρήτης έδωσε εξετάσεις σήμερα και μηδενίστηκε στη συνείδηση της Ορθοδοξίας! Ντροπή σας, χυδαιολόγοι της πίστης μας», έγραφε στο ορθόδοξο περιοδικό “Σπίθα” της Κοζάνης ο Αυγουστίνος Καντιώτης, ο οποίος διετέλεσε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας από το 1967 έως το 2000. Ε, αναρωτιόμαστε σήμερα: η Κρήτη απέκτησε τον δικό της Καντιώτη;

 Η σορός της 17χρονης Νικολέτας οδηγήθηκε κατευθείαν στο νεκροταφείο, χωρίς καν να μπει στον κεντρικό ναό. Εκεί, στο κοιμητήριο, τοποθετήθηκε στον ναό, όπου όμως δεν πλησίασε παπάς (!!!), καθώς ο απεσταλμένος της Μητρόπολης βρισκόταν κοντά και επιτηρούσε μην τυχόν και δεν τηρηθεί η εντολή του Μητροπολίτη (!!!). Η οικογένεια του κοριτσιού, συγγενείς και φίλοι έμπαιναν στη σειρά και απέτιναν τον ύστατο χαιρετισμό στη Νικολέτα και μόλις όλη αυτή η διαδικασία έλαβε τέλος, και αφού έφυγε ο απεσταλμένος της Μητρόπολης από τον χώρο, ο παπάς σιγοψιθύρισε ένα τρισάγιο. Στη συνέχεια πήραν το κορίτσι και το έθαψαν στο νεκροταφείο.

 Πληροφορίες αναφέρουν ότι πριν από έναν χρόνο, σε μια περίπτωση αυτοχειρίας στον Μοχό δεν είχε διαβαστεί το Ευαγγέλιο στην κηδεία του εκλιπόντος. Αααα, όλα κι όλα, η “σκληράδα” έχει συνέπεια.

 Ακόμη χειρότερα, ο Πέτρας πρωτοέβγαλε πόρισμα γιατί, κατά αυτόν, «χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει» και παρότι στην περίπτωση της Νικολέτας επίσημο πόρισμα ότι πρόκειται για αυτοχειρία ακόμη δεν υπάρχει, σιγά που θα κολλήσει στα τυπικά... Ακριβώς αυτό λέμε κι εμείς, η Εκκλησία της Αγάπης, της Κατανόησης και της Καταλαγής είναι μια μεγάλη Αγκαλιά και οι φωτισμένοι πραγματικά Ιεράρχες δεν είναι “ούτε ψαλιδοχέρηδες, ούτε ανθρωποδιώχτες”. Ούτε διακρίσεις κάνουν, σε αξιώματα, πορτοφόλια και τίτλους.

 Να θυμίσουμε ότι προ διετίας, όταν ο πρόεδρος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας και καθηγητής της αυτοκτόνησε μέσα στην ίδια την Εκκλησιαστική Ακαδημία, η Εκκλησία και ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος δεν είχαν καν ερωτήματα και, προς τιμήν τους, τέλεσαν την κηδεία κανονικότατα και με λόγια παρηγορητικά και αγάπης για οικείους και φίλους. Τέτοια Εκκλησία θέλουμε και τέτοια Εκκλησία αγαπάμε, ως λαός της, γιατί αν ο Πέτρας Γεράσιμος το λησμόνησε, Εκκλησία είναι ο λαός της πρώτιστα και όχι ο Ιεράρχης της, αυτός είναι απλά ο κανονικά απόλυτος υπηρέτης κι όχι δυνάστης της, με “χριστιανο-φετφάβες”.

 Προφανώς και διοικητικά, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος, ούτε οι άλλοι Ιεράρχες ως Εκκλησία Κρήτης μπορούν να παρέμβουν σε αυτή τη γεμάτη “σκοτάδι και απανθρωπιά” για την κηδεία μιας 17χρονης απόφαση του Δεσπότη Πέτρας. Έχει το αυτεξούσιο στα όρια της Μητρόπολής του κι ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι παρά “πρώτος μεταξύ ίσων”. Ηθικά όμως;

 Δεν πρέπει οι “φωτισμένοι” ιεράρχες να βγουν μπροστά και να μην κρυφτούν από την όποια αναρμοδιότητα; Ακόμη και στα τριήμερα, εννιάμερα ή το μνημόσυνο; Θα ξεπλύνουν αυτήν την ντροπιαστική στιγμή που απλά έχει ως πρόσχημα νομικανονικές ή εκκλησιαστικές “ντιρεκτίβες”;

 Ξέρουμε-ξέρουμε, θα γίνει επίκληση στο “δώρο της ζωής”, που κατά τον λόγο του Κυρίου είναι αμαρτία να το αφαιρούμε μόνοι μας και άλλα υψηλά νοήματα. Αλλά εμείς δεν είμαστε «προτεστάντες, του εμπορίου, του κέρδους και της βίας με τον σταυρό στο χέρι, που είμαστε καλοί, μόνο αν προετοιμαζόμαστε για την άλλη ζωή, που ο Θεός είτε έχει προοικονομήσει την τιμωρία μας, είτε τη σωτηρία μας».

 Είμαστε Ορθόδοξοι, της μεγάλης ταπείνωσης, της αγκαλιάς και της συγνώμης, της Αγάπης πάνω απ’ όλα, που η χαρά μας είναι «ο μέγας θρήνος του Θανάτου του και της Ανάστασής του», είμαστε η Εκκλησία των παιδιών και των νιάτων, μεγαλύτερη αμαρτία από το να αρνείσαι την αγκαλιά και την αγάπη στα παιδιά, όποια κι αν είναι αυτά, αλλά είναι παιδιά, δεν υπάρχει. Πλήρης θάνατος λοιπόν αυτός μόνον είναι, να αρνείσαι τα παιδιά σου.

.................................

Ιεράρχες με ράσα της Παλαιάς Διαθήκης

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα είμαι σίγουρος ότι κοινές σκέψεις ενδημούν στο μυαλό εκατοντάδων  συμπολιτών μου στην Κρήτη.

 

Κωστής Ε. Μαυρικάκης

Δευτέρα, 27 Μαΐου 2024, 11:05

Νοιώθουν να θέλουν να ξεσπάσουν την δικαιολογημένη οργή και την αγανάκτησή τους, για ένα πρωτόγνωρο ανοσιούργημα με πρωταγωνιστή τον τοπικό δεσπότη Πέτρας και Χερρονήσου, με έδρα τη Νεάπολη. Μια ανθρώπινη τραγωδία από αυτές που συμβαίνουν συχνά ήρθε για να αναδείξει την τραγική πενία των ταγών της τοπικής ορθόδοξης Εκκλησίας.

 Οι αδιευκρίνιστες συνθήκες θανάτου ενός 17χρονου κοριτσιού από το Μοχό του Δήμου Χερσονήσου, που για την τοπική Εκκλησία ισοδυναμούσε με τελεσίδικη θεώρηση αυτοχειρίας, ήρθε για να επισφραγίσει μια άλλη, ίσως μεγαλύτερη τραγωδία διαρκείας που βιώνει η ορθοδοξία. Σπιθαμιαία ράσα που αν δεν ήταν το «σχήμα» που ενδύθηκαν «χάριν» του Αγίου Πνεύματος (sic) δεν θα γλίτωναν ούτε από τα γιουχαΐσματα των Αγγέλων,  προκαλούν για πολλοστή φορά ευελπιστώντας ίσως έτσι, για να κάνουν έκδηλη την παρουσία τους, από το θεωρείο του εκκλησιαστικού πόστου μιας άρρητης στο μεγαλείο, στο φέγγος  και στο κύρος εκλιπούσας θρησκευτικής προσωπικότητας που διαδέχτηκαν.

Αναφέρομαι στον δεσπότη Πέτρας και Χερρονήσου Γεράσιμο. Ο Γεράσιμος δεν είναι η πρώτη φορά που προκαλεί ανερυθρίαστα με ένα κραυγαλέο και αποκρουστικό  θρησκευτικό φανατισμό που ουδόλως διαφέρει, τηρουμένων των αναλογιών, από τον μουσουλμανικό φονταμεταλισμό και την ισλαμική τζιχάντ για να περάσει ως κεχρισμένη αυθεντία που συνομιλεί απευθείας με το Άγιο Πνεύμα, ως ηδονική βεβαιότητα τήρησης σαν θεματοφύλακας ιερών κανόνων, απόψεις και θέσεις που ουδόλως σχετίζονται με το Θεό της Αγάπης, της στοργής, της συγχώρεσης και του Ελέους. Αντίθετα ο Θεός του Γεράσιμου είναι ο άγριος Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης. Εκείνος που μοιράζει εκδίκηση, μίσος, σκληρότητα και τιμωρία θανάτου. Εκείνος που κραδαίνει και ξερνά φωτιά και τσεκούρι από τους ουρανούς. Τα ράσα του Γεράσιμου είναι φανατικοί θιασώτες εκείνου του Θεού της εκδίκησης και της τιμωρίας.

 Δεν θα απαριθμήσουμε εδώ την διαρκή διχαστική στάση του όχι μόνο σε θέματα που διαπερνώνται από θεολογικό περιεχόμενο, αλλά και τοπικά κοινωνικά και ζητήματα εθιμοτυπίας. Είναι γνωστά και καταγεγραμμένα όλα αυτά που βαρύνουν και κηλιδώνουν την θλιβερή σπιθαμιαία παρουσία του, ως διάδοχος μιας ανεκλάλητης εκλιπούσας θεολογικής προσωπικότητας, εκείνης του μακαριστού Νεκταρίου.

 Για τον Γεράσιμο που επιθυμεί ένα ηδονικό περιβεβλημένο κύρος του θρησκευτικού ιερατείου και του Αποκαλυπτικού Λόγου που ουρανόθεν (νομίζει ότι) εκπροσωπεί έχει διαλέξει εξ αρχής της ιεραρχίας του λάθος μεθόδους και ολισθηρούς δρόμους. Το δύσκολο για τον δεσπότη Πέτρας ήταν και είναι να απεκδυθεί του τυφλού θρησκευτικού φανατισμού, του ολοκληρωτισμού και του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης που είναι έμπλεος. Γι’ αυτό αντιλαμβάνεται και την κοινωνία που τον κριτικάρει σαν απειλή της υπαρκτικής του εξασφάλισης. Ο θρησκευτικός φανατισμός είναι ο φρικωδέστερος μέσα στην Ιστορία. Γιατί δεν είναι μόνον εκείνος που γέννησε τους πιο αιματηρούς πολέμους στην ανθρωπότητα, αλλά είναι και εκείνος που γελοιοποιεί τη θρησκεία και το ιερατείο της.

Ο δεσπότης Πέτρας θέλει μια γενικευμένη και βίαιη επιβολή της αγιότητας με τη δική του ανάγνωση, ερμηνεία και ολοκληρωτική κρίση, μέσα στον κόσμο, ακόμη και για να μπορεί να διαβαίνει κάποιος το κατώφλι της εκκλησίας. Δεν έχει δυστυχώς κατανοήσει ότι αυτό δεν επιτυγχάνεται με την εκδίκηση και το φόβο, αλλά με την Αγάπη. Αλλά κυρίως δεν έχει κατανοήσει, ότι αντί να ανοίγει τις πόρτες της Εκκλησίας στην κοινωνία, τις κλείνει ερμητικά.

 Το να είσαι ουρανόθεν πληρεξούσιος και να «εξουσιάζεις τη σκέψη, την κρίση και τη βούληση των συνανθρώπων σου, να ασκείς πάνω τους «πνευματική» εξουσία, να τους υπαγορεύεις συμπεριφορές και πρακτικές του βίου, να κυριαρχείς στον ψυχισμό τους, να ελέγχεις τη σχέση τους με το υπερβατικό, θα πρέπει να ισοδυναμεί με μεθυστική αίσθηση δύναμης και αυτοεπιβεβαίωσης» γράφει ο Χρήστος Γιανναράς.

 Όμως για να εισπράττεις την τιμή, το σεβασμό, το κύρος και την αίγλη του σχήματός σου, για να σε θαυμάζουν και να προκαλεί δέος η παρουσία σου, για να εκλαμβάνεται η εξουσία που ασκείς ότι έχει τη δωρεά και τη χάρη των ουρανών, για να εμφανίζεσαι ως διαχειριστής μιας υπερκόσμιας δύναμης που υποδηλώνει μια μεταφυσική αυθεντία που κρίνει το αιώνιο μέλλον των συνανθρώπων σου, την «απώλεια» ή τη «σωτηρία» τους, για να περιβάλλεσαι με την αίγλη του Ιερού και του άρρητου συνομιλητή των ουρανών, θα πρέπει να γίνεις ερημίτης μόνο με την Αγάπη, την Ταπείνωση και τη Συγχώρεση του Ναζωραίου, Γεράσιμε.

 Τίποτα δεν δωρίζεται Γεράσιμε. Όλα κατακτιούνται με πόνο ψυχής και σάρκας. Διάβασε λιγάκι τον δικό μας Καζαντζάκη και τον Ντοστογιέφσκι. Το ξέρεις καλύτερα από καθένα εξάλλου: «Δεσπότης θα πει κύρης που χτίζει».  Όμως και τα ράσα δεν κάνουν τον παπά λέει ο σοφός λαός μας…

https://www.patris.gr

...............................

Πληθαίνουν οι αντιδράσεις κατά του Μητροπολίτη Γεράσιμου - «Γιατί καταδικάσατε την οικογένεια, τα αδέλφια αυτής της άμοιρης κοπέλας σε τέτοιο μαρτύριο»

Αρκετές οι αντιδράσεις

Αρκετές οι αντιδράσεις για την απόφαση της Μητρόπολης να μην διαβαστεί το Ευαγγέλιο στο τελευταίο αντίο στην 17χρονη Νικολέτα από τον Μοχό, που έχασε τη ζωή της, για την απόφαση της Μητρόπολης να μην διαβαστεί το Ευαγγέλιο στο τελευταίο αντίο στο ανήλικο κορίτσι.

 Όλο και περισσότερος κόσμος αντιδράει σε αυτή την απόφαση του Μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου κκ Γεράσιμου, με έναν κάτοικο της περιοχής με μήνυμα του να αντιτίθεται σε αυτήν...

 Συγκεκριμένα ανέφερε: «Αναρωτιέμαι με ποιο ηθικό σθένος θα μιλήσει ο μητροπολίτης που έσωσε την εντολή αυτή για τη δύναμη της συγχώρεσης τη δύναμη της αγάπης . Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω!!!! Γιατί καταδικάσατε την οικογένεια,  τα αδέλφια αυτής της άμοιρης κοπέλας σε τέτοιο μαρτύριο, Δεν τους έφτανε η τρομερή απώλεια του παιδιού τους , της αδελφής τους?.

 Αντί να μεταβείτε ο ίδιος προσωπικά στη εκκλησία του Μοχού και να σταθείτε δίπλα στην οικογένειά της στο πόνο της  και να προσευχηθείτε μαζί τους για τη ανάπαυση της ψυχούλας του άμοιρου κοριτσιού την καταδικάσατε να ταφεί χωρίς το στερνό αντίο από τους δικούς της τους φίλους της τους συγχωριανούς της . Είδατε τα μάτια της άμοιρης κοπέλας που στάζουν θλίψη ?.

 Ο Τίμιος Σταυρός που  κάθεται περήφανος στο στέρνο της δεν σας μίλησε , δεν νοιώσατε τίποτα όταν παίρνατε  αυτή την άδικη , άκαρδη απόφαση χωρίς ίχνος αγάπης και συγχώρεσης για αυτό το αθώο πλάσμα που δεν πρόλαβε να ζήσει το μεγαλείο της αγάπης του γάμου της τεκνοποιίας , να ακούσει να την φωνάζουν Μάνα τα παιδιά της .

 Προσωπικά δεν μπορώ να σας ξανακούσω να μιλάτε για αγάπη για συγχώρεση . Λόγια χωρίς περιεχόμενο . Έχετε τη δύναμη να ζητήσετε συγνώμη από τους ανθρώπους που προσβάλατε με την άκαρδη αυτή απόφασή σας εις βάρος της αθώας αυτής ύπαρξης ? Ο Θεός να σας λυπηθεί και να σας δείξει το δρόμο της αποκατάστασης αυτής της βάναυσης απόφασής σας . Δεν βλέπετε τα μάτια της άμοιρης Νικολέτας που σας κοιτάζουν από ψηλά με ένα πελώριο ερωτηματικό . Δεν βλέπετε το Τίμιο Σταυρό που βρίσκεται στο στήθος της να στάζει δάκρυα από την απόφασή σας? .Μη φοβάσαι ψυχούλα  μου πολυαγαπημένη Νικολέτα. Δεν είσαι μόνη σου .

 Τα δάκρυα και οι προσευχές των δικών σου ανθρώπων,  των συγχωριανών  σου,  των ανθρώπων που σε γνώρισαν έστω και αργά μετά τον άδικο χαμό σου,   έχουν στρώσει το δρόμο με ροδοπέταλα στη ψυχούλα σου που  οδηγεί στις αγκάλες της Μάνα  μας , της Υπεραγίας Θεοτόκου  . Παναγία μου  σε παρακαλώ,  σε ικετεύω δέξου στη αγκάλη Σου την αθώα ψυχούλα  της Νικολέτας μας .!!!!!!»

............................................

Αγαπημένε μου Αρχιεπίσκοπε Κρήτης κ.κ. Ευγένιε Β’ γιατί δεν εξηγείς στους Μητροπολίτες ότι δεν είναι πάνω από τον Θεό να κρίνουν , να επικρίνουν ,να γίνονται  δικαστές σε ένα παιδί που άγνωστο πως βρέθηκε στο κενό και πήγε στην αγκαλιά του Κυρίου και στον Παράδεισο χωρίς την άδεια του απαράδεκτου Μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου ;;; 

 Oργή μόνο προκάλεσε η άρνηση του Μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου να διαβάσει το Ευαγγέλιο την ημέρα της ταφής της 17χρονης Νικολέτας, που βρήκε τραγικό θάνατο πέφτοντας από τη γέφυρα ΒΟΑΚ στο ύψος της Σταλίδας, την Πέμπτη, αποκαλύπτεται ότι ο κληρικός δεν είναι η πρώτη φορά που με τις πράξεις του πυροδοτεί αντιδράσεις… και δυστυχώς το ΑΞΙΟΣ που φώναξαν οι πιστοί τώρα το παίρνουν πίσω !!!

Γιατί Αρχιεπίσκοπε της καρδιάς μας «Δυο μέτρα και δυο σταθμά…;;;;

Όταν πριν από δυο χρόνια αυτοκτόνησε ο 63χρονος καθηγητής Θεολογίας και προέδρος της Πατριαρχικής Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης, Απόστολος Μπουρνέλης, στην κηδεία του παρέστησαν εκατοντάδες ιερείς, Eσεις προσωπικά, και αντιπροσωπεία από το Πατριαρχείο .

Εκεί δεν υπήρχε  πρόβλημα που ήταν αυτοκτονία για να γίνει κηδεία …με όλες τις τιμές για τον αυτόχειρα ;;;

 Στην 17χρονη Νικολέτα είχε η εκκλησία πρόβλημα  ;;;;

Γεώργιος Μοσκοβίτη

......................................

Και η απάντηση του Ιεράρχη για όλα αυτά.......

«Δεν κάναμε κάτι το οποίο εκφεύγει των κανόνων και των αποφάσεων της Εκκλησίας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε αγάπη ή πόνο για το παιδάκι, το οποίο φεύγει. Γι’ αυτό και αυτό που τελέστηκε το Σάββατο, στο κοιμητήριο του Μοχού, ήταν η προσευχή της Εκκλησίας και η συγχωρητική ευχή που είναι και η ουσία της κηδείας. Στο τρισάγιο διαβάστηκε η ευχή. Είναι η ευχή της Εκκλησίας να αναπαύσει και να κατατάξει την ψυχή του παιδιού του κεκοιμημένου μετά των Αγίων και Δικαίων. Δεν είναι ότι δεν προσευχηθήκαμε.

 Γιατί η Εκκλησία και οι Κανόνες ορίζουν ότι δεν γίνεται η συνηθισμένη τελετή της κηδείας; Γιατί αγαπάει όλο τον κόσμο και δεν θέλει να δώσει ένα λανθασμένο παράδειγμα. Δηλαδή στα παιδιά που έχουν παρόμοιους λογισμούς και παρόμοιες συμπεριφορές, που είναι πάρα πολλά, δεν θα τους πούμε “αυτοκτονήστε και δεν τρέχει τίποτα. Ο Θεός είναι αγάπη. Κάντε και εσείς το ίδιο;”

 Η εκκλησία έρχεται παιδαγωγικά και λέει ότι δεν τελούμε την τέλεση της κηδείας για να δείξει ότι δεν μπορεί κανείς να στερήσει ζωή και κυρίως τη δική του ζωή, γιατί είναι το τέλος. Η κρίση βέβαια ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον Θεό. Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε το θεολογικό υπόβαθρο και περιεχόμενο. Μη μου πείτε όμως ότι αγαπάει ο οποιοδήποτε τους ανθρώπους περισσότερο από την Εκκλησία. Και ας αναρωτηθεί η κοινωνία ποιος είναι ο λόγος που οδηγεί αυτά τα 17χρονα παιδιά στην αυτοκτονία. Αυτό πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο από καθετί άλλο.

 Η Εκκλησία προσεύχεται για όλους τους ανθρώπους και γι’ αυτούς που στερούν από μόνοι τους τη ζωή, οι οποίοι υπόκεινται στην απόλυτη κρίση του Θεού. Δεν ερχόμαστε εμείς να αντικαταστήσουμε τον Θεό. Προσευχόμαστε και ευχόμαστε και για την ανάπαυση της ψυχής αλλά και για την παρηγοριά στους οικείους. Η μη τέλεση τελετής κηδείας είναι παιδαγωγικός τρόπος που η Εκκλησία από αιώνος το έχει θεσπίσει και το έχει ρυθμίσει με τους κανόνες και τις αποφάσεις και της Επισκοπικής μας Εκκλησίας της Κρήτης».

...................................